غمو درد دل مو بی حسابه خدا دونه دل از هجرت کبابه
بنازم دست و بازوی تو صیاد بکش مرغ دلم بالله ثوابه
سیاهی دو چشمانت مرا کشت درازی دو زلفونت مرا کشت
به قتلم حاجت تیر و کمان نیست خم ابرو و مژگونت مرا کشت
ای دل داد و بیداد ای وای
اگر یار مرا دیدی به خلوت بگو ای بی وفا ای بی مروت
گریبانم ز دستت چاک چاکت نخواهم دوخت تا روز قیامت
چرا آزرده حالی ای دل ای دل همه فکر و خیالی ای دل ای دل
بسازم خنجری دل را برارم ببینم تا چه حالی ای دل ای دل
چرا افسرده حالی ای دل ای دل همه فکر و خیالی ای دل ای دل
بسازم خنجری دل را برارم ببینم تا چه حالی ای دل ای دل
دلا از دست تنهایی به جونم ز آه و ناله ی خود در فغونم
شبان تار از درد جدایی کنه فریاد مغز استخونم
ز بوی زلف تو مفتونم ای گل ز رنگ روی تو دلخونم ای گل
من عاشق ز عشقت بی قرارم تو چون لیلی و من مجنونم ای گل
دو زلفونت گرم تار ربابم چه میخواهی ازین حال خرابم
تو که با مو سر یاری نداری چرا هر نیمه شو آیی بخوابم
میون این همه سرگردونی دل من گرفته ماه پیشونی
بیا باز دوباره بی تابم کن منو تو رنگ چشات خوابم کن
نگو قصه آخرش مرگ منه داره چشمات منو آتیش میزنه
نگو از تلخی دنیا سیرم نگو میرم نگو که میمیرم
ای گل بهارم دشت لاله زارم قلب داغدارم سنگ بی مزارم
درد موندگارم روز ناگذارم زخم بی شمارم زهر روزگارم
خنده هامو با تو از نو ساختم باز به حرفای تو دل میباختم
میون این همه سرگردونی اومدم تو قلب تو مهمونی
بیستون قلب مو میکندم شکل خنده هات شدم میخندم
چشات از صدتا غزل بهتر شد خنده هات غنچه ولی پرپر شد
ای گل بهارم دشت لاله زارم قلب داغدارم سنگ بی مزارم
درد موندگارم روز ناگذارم زخم بی شمارم زهر روزگارم
دو روز دنیا برام قفس تر از قفسه
بهم نفس برسون هوا دوباره پسه
هوامو داشته باش میگن تو مومنیو
دم مسیحاییت نفس تر از نفسه
همیشه میلنگه یه جای زندگیم
الهی من بمیرم برای زندگیم
همیشه میلنگه یه جای زندگیم
الهی من بمیرم برای زندگیم
من که یادم رفته چی دردمه چی دوامه
برام مهمم نیست کی نیستش و کی باهامه
همیشه میلنگه یه جای زندگیم
یه مرگ تازه میخوام به جای زندگیم
نذار که کشته این زهر گزنده بشم
میخوام تو این بازی یه بار برنده بشم
همیشه میلنگه یه جای زندگیم
الهی من بمیرم برای زندگیم
همیشه میلنگه یه جای زندگیم
الهی من بمیرم برای زندگیم
گفته بودم بی تو میمیرم ولی این بار نه
گفته بودی عاشقم هستی ولی انگار نه
هر چی گویی دوستت دارم به جز تکرار نیست
خو نمیگیرم به این تکراره طوطی وار نه
تا که پابندت شوم از خویش میرانی مرا
دوست دارم همدمت باشم
ولی سربار نه
قصده رفتن کرده ای تا باز هم گویم بمان
بار دیگر میکنم خواهش ولی اصرار نه
گه مـرا پس می زنی ، گه باز پیشم می کشی
آنچه دستت داده ام نامش دل است افسار ، نه
آسمون اوری گرهد دنیا رو کرد سرد
آسمون اوری گرهد دنیا رو کرد سرد
مو چو چطور دل خش کنم لا ای همه برف
میروی اما خودت هم خوب میدانی عزیز
همیکنی گاهی فراموشم ولی انکار ن
سخت میگیری به من با این همه از دست تو
میشوم دلگیر شاید نازنین بیزار نه
گه مـرا پس می زنی ، گه باز پیشم می کشی
آنچه دستت داده ام نامش دل است افسار ، نه
دادم هی بیدادم هی مندم خوم تک
مر قیومت بشونمت کل یک
تورو از دور دلم دید اما نمی دونست چه سرابی دیده
منه دیوونه چه می دونستم زندگی برام چه خوابی دیده
نمی دونی نمی دونی ای عشق کسی که جونیش و ریخته به پات
واسه این که تو رو از دست نده چه عذابی چه عذابی دیده
آه ای دل مغموم آروم باش آروم ای حال نا معلوم آروم باش آروم
نیستی اما هنوزم کنارمی نیستی اما هنوزم اینجایی
روزی صد هزار دفعه می میرم اگه احساس کنم تنهایی
هر کجا رفتی و هر جا موندی من و بی خبر نذار از حالت
اگه تنها شدی و دلت گرفت خبرم کن که بیام دنبالت
آه ای دل مغموم آروم باش آروم ای حال نا معلوم آروم باش آروم
یه پاییز زردو زمستونه سردو
یه زندونه تنگو یه زخم قشنگو
غم جمعه عصرو غریبیه حصرو
یه دنیا سوالو تو سینم گذاشتی
جهانی دروغو یه دنیا غروبو
یه درد عمیقو یه تیزیه تیغو
یه قلب مریضو یه آه غلیضو
یه دنیا محالو تو سینم گذاشتی
رفیقم کجایی دقیقا کجایی
کجایی تو بی من تو بی من کجایی
رفیقم کجایی دقیقا کجایی
کجایی تو بی من تو بی من کجایی
آه خدا , ای حبیبم
یه دنیا غریبم کجایی عزیزم
بیا تا چشامو تو چشمات بریزم
نگو دل بریدی خدایی نکرده
ببین خوابه چشمات با چشمام چی کرده
همه جا رو گشتم کجایی عزیزم
بیا تا رگامو تو خونت بریزم
بیا روتو رو کن منو زیرو رو کن
بیا زخمامو یه جوری رفو کن
عزیزم کجایی دقیقا کجایی
کجایی تو بی من تو بی من کجایی
عزیزم کجایی دقیقا کجایی
کجایی تو بی من تو بی من کجایی
نشد با شاخه هام بغل کنم تورو
نشد نشد نشد برو برو برو
اراده داشتم بدون کاشتن
که عادتت بدم به ریشه داشتن
که عادت بدم یه گوشه بند شی
به مبتلا شدن علاقه مند شی
نشد که از دلم جدا کنم تورو
نشد نشد گلم برو برو برو
نشد که بی دهن صدا کنم تورو
تمام حرف من برو برو برو
قدیما هر گلی شناسنامه داشت
تموم میشد و بازم ادامه داشت
تو شیشه گلاب تو شعر شاعرا
تو گل فروشی ها تو جیب عابرا
همون کسا که از تو باغچه چیدنت
توی خیالشون ادامه میدنت
نشد که از دلم جدا کنم تورو
نشد نشد گلم برو برو برو
نشد که بی دهن صدا کنم تورو
تمام حرف من برو برو برو
تو داری از خودت فرار میکنی
داری با ریشه هات چیکار میکنی
برو برو ولی به رسم یادگار
شناسنامه ات رو تو خونه جا بذار
برو برو ولی به رسم یادگار
شناسنامه ات رو تو خونه جا بذار
برو به رسم یادگار
شناسنامه ات رو تو خونه جا بذار
همخواب رقیبانی و من تاب ندارم
بیتابمو از غصه ی این خواب ندارم
دلتنگمو با هیچ کسم میل سخن نیست
کس در همه افاق به دل تنگی من نیست
بسیار ستمکار و بسی عهد شکن هست
اما به ستمکاری آن عهد شکن نیست عهد شکن نیست
پیش تو بسی از همه کس خوار ترم
زان روی که از جمله گرفتارترم من
روزی که نماند دگری بر سره کویت
دانی که ز اغیار وفادارترم من
بر بی کسی من نگران چاره ی من کن
زان کز همه کس بی کسو بی یار ترم من
بی یار ترم من بی یار ترم من بی یار ترم من
روزها قاتلمن غیر از جمعه که خون ریزتره
حال و روزم جمعه ها از خود جمعه غم انگیزتره
کوچ کردی از من قهر کردی حتما یه زمستون سردم بگو برمیگردم
شب ها بیدارم همه شب هایی که بی تو مردم
همه زخمایی که همه عمرم از فراقت خوردم
همرو پس میگیرم نه شوخی کردم شهزاد قصه ها بگو برمیگردم
پریشونم پریشونم پریشون پشیمونم پشیمونم پشیمون
نذار اینجا برگم طعمه زردی پاییز بشه
فصل آخر بی تو قصه ای تلخ و غم انگیز بشه
دلبر مغرورم عشق بی دردم ای تموم قصه ها بگو بر میگردم
روزها قاتلمن غیر از جمعه که خون ریزتره
حال و روزم جمعه ها از خود جمعه غم انگیزتره
کوچ کردی از من قهر کردی حتما یه زمستون سردم بگو برمیگردم
شب ها بیدارم همه شب هایی که بی تو مردم
همه زخمایی که همه عمرم از فراقت خوردم
همرو پس میگیرم نه شوخی کردم شهزاد قصه ها بگو برمیگردم
پریشونم پریشونم پریشون پشیمونم پشیمونم پشیمون
دوست دارم نگات کنم
تا که بی حال بشم
تو ازم دل ببری منم اغفال بشم
دوست دارم برای تو با همه فرق کنم
خودمو توی چشات یه تنه غرق کنم
با تو باشم غم چیه با تو مرگم آسونه
آخه دیوونه میشم وقتی میگی دیوونه دیوونه دیوونه دیوونه
حال میده ناز کنی تا نوازشت کنم
بی خودی قهر کنی غرق خواهشت کنم
دل بدم به خنده هات سپر بلات بشم
الهی تصدقت، الهی فدات بشم
مگه میتونم تو رو با کسی عوض کنم
لعنتی صدام بزن، هی بگو تا حَظ کنم
دیوونه دیوونه دیوونه دیوونه
تو حصار بغلت زندگی به کامم
همه چیت مال منه سندش بنامم
وقتی میخندی برام خونه آفتابی میشه
گلدونا گل میکُنن، آسمون آبی میشه
گلای نسترنو بذار پشت پنجره
زُل بزن توی چشام تا دلم ضعف بره
دیوونه دیوونه دیوونه دیوونه
دیگر این ابر بهاری جان باریدن ندارد
این گل خشکیده دیگر ارزش چیدن ندارد
این همه دیوانگی را با که گویم با که گویم
آبروی رفته ام را در کجا باید بجویم
پیش چشمم چون به نرمی میخرامی میخرامی
در درونم مینشیند شوکران تلخ کامی
نام تو چون قصه هر شب مینشیند بر لب من
غصه ات پایان ندارد در هزار و یک شب من
روی بالینم به گریه نیمه شب سر میگذارم من
از تو این دیوانگی را هدیه دارم هدیه دارم من
ای نهال سبز تازه فصل بی بارم تو کردی تو
بی نصیب و بیقرارو زار و بیمارم تو کردی تو
غم عشق تو مادرزاد دارم
نه از آموزش استاد دارم
بدان شادم که از یمن غم تو
خراب آباد دل آباد دارم
خراب آباد دل آباد دارم
ای دریغا ای دریغا از جوانی از جوانی
سوخت و دود هوا شد پیش رویم زندگانی
با خودت این نیمه جان را این دل بی آشیان را
تا کجاها تا کجاها میکشانی میکشانی
ای نهال سبز تازه فصل بی بارم تو کردی تو
بی نصیب و بیقرارو زار و بیمارم تو کردی تو
طاقت ماندن ندارم آه ای دنیا خداحافظ
میروم تنهای تنهای ای گل زیبا خداحافظ
چه شبا پنجره رو بستم
تا عطر یادت نره از خونه ی من
چه شبا که یاد تو بارون شد
تا سرازیر شه از گونه ی من
چه شبا که با خودم جنگیدم بلکه سرنوشتمو عوض کنم
عشق با من متولد شده بود نمیشد سرشتمو عوض کنم
کاش مهرت به دلم نمینشست تا که مبتلای پاییز نشم
عشق من کاش ندیده بودمت تا با تنهایی گلاویز نشم
کاش ای کاش کنارم بودی تا ببینی که چقدر دلتنگم
تا ببینی که دارم به خاطرت با گذشته ی خودم میجنگم
حتی تا تلخترین لحظه ها هیشکی اندازه ی تو شیرین نیست
حتی تو شادترین لحظه ها هیچکی اندازه من غمگین نیست
بغض مثل رود راهی میشه و توی دریای گلو میریزه
بین ما سنگ ترین دیواره اما عاقبت فرو میریزه
کاش مهرت به دلم نمینشست تا که مبتلای پاییز نشم
عشق من کاش ندیده بودمت تا با تنهایی گلاویز نشم
کاش ای کاش کنارم بودی تا ببینی که چقدر دلتنگم
تا ببینی که دارم به خاطرت با گذشته ی خودم میجنگم
به خداحافظیِ تلخ تو سوگند نشد
که تو رفتی و دلم ثانیه ای بند نشد
لب تو میوه ی ممنوع، ولی لب هایم
هر چه از طعمِ لب سرخ تو دل کند نشد
بی قرار توئم و در دل تنگم گله هاست
آه بی تاب شدن، عادت کم حوصله هاست
با چراغی همه جا گشتم و گشتم در شهر
هیچ کس، هیچ کس اینجا به تو مانند نشد
هر کسی در دل من جایِ خودش را دارد
جانشین تو در این سینه، خداوند نشد
خاطرات تو و دنیای مرا سوزاندند
تا فراموش شود یادِ تو، هر چند نشد
من دهان باز نکردم که نرنجی از من
مثل زخمی که لبش باز به لبخند نشد
بی قرار توئم و در دل تنگم گله هاست
آه بی تاب شدن، عادت کم حوصله هاست
خط رو پیشونیم چشمای بارونیم دستای لرزونم پاهای بی جونم
روح سرگردونم گلای ایوونم حتی چوب سیگارم فندک تب دارم
دوس دارن برگردی
خنده غمگینم پلکای سنگینم الکل تو خونم خونه ی زندونم
خونه ی متروکم گلای گلدونم بار روی دوشم شونه ی داغونم
دوس دارن برگردی
تو آن عهدی که با من بسته بودی مگر بهر شکستن بسته بودی
تو سنگین دل چرا از روز اول نگفتی دل به رفتن بسته بودی
نگفتی دل به رفتن بسته بودی
بغضای پنهونم چشمای گریونم حال خوب و بدمو به چشات مدیونم
بغضای پنهونم چشمای گریونم حال خوب و بدمو به چشات مدیونم
خیلی دلتنگ توام نمیخوای برگردی